شاعران و نویسندگان ایرانی در همة اعصار به بیان واقعیتها و انتقاد از حاکمان وقت و اوضاع اجتماعی و سیاسی دوران خود پرداخته‌اند. این نوع از اشعار به "شعر اعتراض" موسوم هستند. این مقاله اشعار اعتراض را در دورة بعد از انقلاب اسلامی از جنبة واژگان‌شناسی مورد بررسی قرار می‌دهد و واژگانی که باعث تشخص زبان این نوع شعر گشته، نشان می‌دهد. هنجارگریزیهای واژگانی در شعر اعتراض به گونههای مختلفی به وجود آمده‌اند؛ از جمله کهن‌گرایی در اسم و فعل، نوآوری در ترکیبات، افعال و عبارتهای فعلی، به کاربردن اسمها، فعلها و اصوات عامیانه و محاورهای و واژگان برگرفته از زبانهای دیگر. آن‌چه در همة این برجستگیهای زبانی قابل توجه است، ارتباط آن‌ها با موضوع اعتراض است و شاعران با بهره‌گیری از این واژگان به خوبی توانسته‌اند مضامین اعتراض‌آمیز خود را پرورش دهند و به مخاطبان القاء نمایند.
طاهری ماه زمینی, نجمه, بصیری, محمدصادق, صرفی, محمدرضا. (1393). واژگان‌شناسی شعر اعتراض در ادبیات انقلاب اسلامی. پژوهش های نقد ادبی و سبک شناسی, 5(18), 117-142.
MLA
نجمه طاهری ماه زمینی; محمدصادق بصیری; محمدرضا صرفی. "واژگان‌شناسی شعر اعتراض در ادبیات انقلاب اسلامی". پژوهش های نقد ادبی و سبک شناسی, 5, 18, 1393, 117-142.
HARVARD
طاهری ماه زمینی, نجمه, بصیری, محمدصادق, صرفی, محمدرضا. (1393). 'واژگان‌شناسی شعر اعتراض در ادبیات انقلاب اسلامی', پژوهش های نقد ادبی و سبک شناسی, 5(18), pp. 117-142.
VANCOUVER
طاهری ماه زمینی, نجمه, بصیری, محمدصادق, صرفی, محمدرضا. واژگان‌شناسی شعر اعتراض در ادبیات انقلاب اسلامی. پژوهش های نقد ادبی و سبک شناسی, 1393; 5(18): 117-142.
)