اگر نگاهى گذرا به تذکرههاى نوشته شده در عهد صفوى داشته باشیم، این نکته به خوبى آشکار مىشود که شاعران این دوره، در نقدِ شعر دستى توانا داشته و هر کدام به گونهاى، سعى در نقد اشعار دیگرى داشتهاند، این نقدها باعث ایجاد یک ویژگى سبکى مهم در شعر این دوره شده است، ویژگى مورد نظر؛ معارضه شعراء با یکدیگر و به عبارتى نقد شعر با شعر است که به صورتهاى مختلفى در شعر این دوره دیده مىشود. شاعران سبک هندى بیشتر از هر سبک دیگرى در شعر فارسى، به معارضه با یکدیگر پرداختهاند، به همین خاطر بررسى و تحلیل آنها از منظر سبک شناسى و نقد ادبى، بسیار مهم و ارزشمند است. در این مقاله معارضههاى شاعران این سبک را مورد نقد و تحلیل قرار مىدهیم و ضمن دسته بندى آنها، دلایل عمده شکلگیرى این معارضهها را بررسى مىکنیم.
)