ادبیات معناباخته، یکى از جریانهاى ادبى معاصر است که بر پایه نگاه یأس آلود و بدبینانه نسبت به انسان و هستى شکل گرفته است. این جریان، تقریبا همزمان با غرب، در طىّ دو دوره استیلاى استبداد رضاشاه و بعد از آن در جریان وقوع کودتاى 28 مرداد 1332 و شکست جنبش ملى شدن صنعت نفت در ادبیات ایران مجال ظهور پیدا کرد. در داستانهاى بهرام صادقى، مؤلفههاى معناباختگى به اشکال گوناگون بىهدفى، بىایمانى، بىهویّتى، شک و بدبینى، اضطراب، تنهایى، یأس و ناامیدى و مرگاندیشى نمایان مىشود و مىتوان علل و عوامل متعدّد فردى و اجتماعى، براى بروز آن در نظر گرفت. در این پژوهش، سعى شده است مؤلفههاى بحران معنا و عوامل و اشکال بروز آنها در آثار بهرام صادقى با تکیه بر مجموعه "سنگر و قمقمههاى خالى" مورد تحلیل و بررسى قرار گیرد.
طاهرى, قدرت اللّه, اسماعیلى نیا, فاطمه. (1392). معناباختگى در مجموعه داستان "سنگر و قمقمه هاى خالى". پژوهش های نقد ادبی و سبک شناسی, 4(11), 137-170.
MLA
قدرت اللّه طاهرى; فاطمه اسماعیلى نیا. "معناباختگى در مجموعه داستان "سنگر و قمقمه هاى خالى"". پژوهش های نقد ادبی و سبک شناسی, 4, 11, 1392, 137-170.
HARVARD
طاهرى, قدرت اللّه, اسماعیلى نیا, فاطمه. (1392). 'معناباختگى در مجموعه داستان "سنگر و قمقمه هاى خالى"', پژوهش های نقد ادبی و سبک شناسی, 4(11), pp. 137-170.
VANCOUVER
طاهرى, قدرت اللّه, اسماعیلى نیا, فاطمه. معناباختگى در مجموعه داستان "سنگر و قمقمه هاى خالى". پژوهش های نقد ادبی و سبک شناسی, 1392; 4(11): 137-170.
)