1
دانش‌آموخته دکتری زبان و ادبیات فارسی، واحد شهرکرد، دانشگاه آزاد اسلامی، شهرکرد، ایران.
2
استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی، واحد شهرکرد، دانشگاه آزاد اسلامی، شهرکرد، ایران. نویسنده مسئول.
چکیده
مقالة حاضر به نحو‌ة نشاندادن توازن آوایی و واژگانی در اشعار شمس لنگرودی پرداخته است. در توازن آوایی، شاعر بیشتر به توازن آواییِ کیفی، تکرار واکه‌ای توجه دارد. سپس تکرار همخوان‌های پایانی و آغازین و پس از آن تکرار واکه و همخوان پایانی، بیشترین بسامد را داشته است. کمترین تکرار، در توازن آوایی کیفی، (تکرار کامل هجایی) بوده، در توازن واژگانی، تکرار آوایی ناقص بالاترین بسامد را داشته است. در این نوع تکرار، قافیه شمار هجایی متفاوت با سیصد و بیست مورد، بیشترین و جناس قلب با چهار مورد، کمترین نوع را شامل می‌شود. در تکرار آوایی کامل یک صورت زبانی (تکرار آغازین) با سیصد و ده مورد، بیشترین نوع را داشته است. در تکرار آوایی کاملِ دو صورت زبانی، جناس تام و جناس لفظ بررسی شد، بیشترین بسامد در جناس تام با سی و دو مورد بوده است.
مخبریانی, مرجان, نیکخواه, مظاهر. (1397). کارکرد توازن آوایی و واژگانی در برجسته‌سازی اشعار "شمس لنگرودی". پژوهش های نقد ادبی و سبک شناسی, 9(33), 157-182.
MLA
مرجان مخبریانی; مظاهر نیکخواه. "کارکرد توازن آوایی و واژگانی در برجسته‌سازی اشعار "شمس لنگرودی"". پژوهش های نقد ادبی و سبک شناسی, 9, 33, 1397, 157-182.
HARVARD
مخبریانی, مرجان, نیکخواه, مظاهر. (1397). 'کارکرد توازن آوایی و واژگانی در برجسته‌سازی اشعار "شمس لنگرودی"', پژوهش های نقد ادبی و سبک شناسی, 9(33), pp. 157-182.
VANCOUVER
مخبریانی, مرجان, نیکخواه, مظاهر. کارکرد توازن آوایی و واژگانی در برجسته‌سازی اشعار "شمس لنگرودی". پژوهش های نقد ادبی و سبک شناسی, 1397; 9(33): 157-182.
)